W czwartek, 11 stycznia 2024r., młodzież z klasy ósmej Szkoły Podstawowej w Zalesiu odwiedziła Środowiskowy Dom Samopomocy w Łańcucie.
W organizacji spotkania z podopiecznymi ŚDS pomogła nam Pani Dyrektor Jeannette Naściszewska, Pani Katarzyna Dyrda – mama jednego z uczniów, pracująca w ŚDS oraz pracownicy tego ośrodka. Dziękujemy bardzo za okazaną pomoc i gościnne przyjęcie.
Organizatorem wyjazdu była wychowawczyni kl. VIII Danuta Gołojuch. Funkcję opiekuńczą nad uczniami sprawowali nauczyciele: Pani Jolanta Turek i Pan Wojciech Osiecki. Dziękujemy Panu Kazimierzowi Gołojuchowi Posłowi na Sejm RP za dofinansowanie przejazdu uczestników wycieczki do Środowiskowego Domu Samopomocy w Łańcucie.
Uczniowie zapoznali się z celami i zasadami funkcjonowania Środowiskowego Domu Samopomocy. Jest to placówka dziennego pobytu dla osób potrzebujących wsparcia. Tutaj podopieczni uczą się funkcjonowania w codziennym życiu. Odbywają zespołowe treningi umiejętności społecznych, interpersonalnych, umiejętności spędzania wolnego czasu. Tutaj mogą skorzystać z poradnictwa psychologicznego, uzyskać pomoc w załatwianiu spraw, także urzędowych, niezbędną opiekę, terapię ruchową, czy skorzystać z wyżywienia.
Na początku spotkania nasi uczniowie zostali przedstawieni podopiecznym ŚDS i zjedli z nimi wspólny posiłek. Potem zwiedzali poszczególne pracownie, w których podopieczni wykonują różne czynności, rozwijają swoje umiejętności i sprawności. Szybko nawiązała się nić porozumienia między młodzieżą a osobami przebywającymi w placówce.
Podopieczni ŚDS przygotowali część artystyczną na spotkanie z gośćmi. Pięknie prezentowali się przed publicznością i byli nagradzani brawami. To świąteczno - noworoczne spotkanie uczczono szklaneczką napoju musującego Piccolo, co wszystkim się bardzo podobało. Później odbyły się wspólne gry i zabawa choinkowa, przy muzyce, z tańcami… Na koniec spotkania uczniowie przekazali podopiecznym i opiekunom słodycze i owoce.
Dla naszych uczniów spotkanie w Środowiskowym Domu Samopomocy było dużym przeżyciem i nowym doświadczeniem życiowym. Odjeżdżali pełni przemyśleń. Mówili, że mogą uczyć się od osób z niepełnosprawnością szczerości, prawdomówności, radości, okazywania cierpliwości, doceniania życia, bezpośredniości, współczucia, wrażliwości na potrzeby innych…Twierdzili, że takie instytucje są bardzo potrzebne.
